Er is een lichtpuntje in de nikkelmarkt

Nikkel mag dan het op vier na meest voorkomende element op aarde zijn, het heeft ook een enorme verscheidenheid aan toepassingen, wat zorgt voor een sterke basisvraag. Roestvrij staal, transport, energie, gezondheidszorg, materialen die in contact komen met voedingsmiddelen, water, papier – elk van deze markten is volledig afhankelijk van nikkel. De blikvanger is echter natuurlijk de sector van de elektrische batterijen, dankzij de moderne en volgende generatie lithium-ionbatterijen, die tot 80% nikkel bevatten.

Met analisten die een jaarlijkse groei van de toeleveringsketen van elektrische batterijen voorspellen van wel 30% tot 2030 – tot een potentieel totaal van meer dan $400 miljard, is het logisch om aan te nemen dat er een nikkelcrisis op komst is. Per slot van rekening komt de meeste nikkelproductie in de vorm van laagwaardige Klasse II producten, terwijl batterijen de ultrahoge zuiverheid van Klasse I nikkel vereisen.

Dus waarom zijn de nikkelprijzen het grootste deel van dit jaar gedaald en wat betekent dat voor nikkelbeleggers?

Eerst een beetje context om de huidige prijzen te begrijpen. Als het gaat om klasse II nikkel, is er veel vraag, maar ook een groot aanbod. Klasse I nikkel is echt waar het verhaal begint in maart 2022. Op dit moment verwachtte de markt een enorme aanbodschaarste van Klasse I nikkel. Die verwachtingen veranderden abrupt toen de Chinese nikkelgigant Tsingshan aankondigde dat het 100.000 ton nikkelmat zou leveren aan grote batterijmultinationals, die het zouden kunnen raffineren tot precursormaterialen voor batterijen. Het doel was om nikkelmatte te maken door nikkelpigmentijzer (NPI) van lagere kwaliteit om te zetten – een energieverslindend proces met een hoge uitstoot van broeikasgassen.

De nikkelprijzen kelderden.

Meer dan een jaar later was de markt echter nog steeds niet overspoeld met nikkel van batterijkwaliteit en waren de prijzen weer gestegen. Het bleek dat de matte van Tsingshan verdere, zeer dure verwerking nodig had om batterijkwaliteit materiaal te creeren. Het bedrijf was in feite begonnen met de bouw van nieuwe raffinaderijen, maar om aan de vraag op korte tot middellange termijn te kunnen voldoen, kondigde het besprekingen aan om Chinese koperfabrieken om te bouwen tot nikkelraffinaderijen.

Volgens Bloomberg zou een dergelijke stap de Chinese productie van geraffineerd nikkel in 2023 kunnen verdubbelen, waardoor de wereldwijde voorraden, die zich op een dieptepunt in meer dan een jaar bevinden, weer aangevuld zouden worden. Dit zou een potentiele productievermindering van 10% door het Russische Norilsk – de grootste producent van geraffineerd metaal – compenseren.

De prijzen daalden opnieuw.

Kritischer waarnemers, zoals analisten van The Oregon Group, denken echter dat voor de aanpassing een volledige revisie en nieuwe apparatuur nodig is in elke bestaande koperraffinaderij. Met andere woorden, veel meer tijd en geld. Het maakt allemaal deel uit van China\’s voortdurende strategie die hen heeft geholpen om de wereldwijde toeleveringsketen van batterijen te domineren. Na verloop van tijd zal China de bouw en het opstarten voltooien van zijn HPAL-fabrieken in Indonesie, waar grote laterietafzettingen liggen.

Terwijl deze dure en zeer complexe fabrieken hun voltooiing naderen, ergens tussen nu en 2024, vraagt een steeds klimaatbewuster wordende markt zich af: moet de wereld nikkel gebruiken met zo\’n grote koolstofvoetafdruk? De Chinese producenten, met hun energie-intensieve raffinageprojecten en hun Indonesische fabrieken die zeer giftige residuen moeten beheren, gokken. Hun strategie is erop gebaseerd dat het huidige gebrek aan concurrentie lang genoeg blijft bestaan om fabrikanten volledig afhankelijk te maken van Chinees nikkel, vergelijkbaar met de Chinese dominantie in zonnepanelen.

De inzet is hoog. Toegegeven, de westerse vrije-marktbenadering van de ontwikkeling van grondstoffen is niet erg geschikt voor dit soort concurrentie – waar China\’s door de staat gesteunde mijnbouwers en raffinaderijen investeringen kunnen doen zonder dat de vereiste vakjes voor een laag risico en een hoog rendement zijn aangevinkt. Bepaalde westerse landen, met name de VS en Canada, zijn echter rijk aan natuurlijke hulpbronnen en hebben grote stimuleringsmaatregelen genomen om de groei van binnenlandse toeleveringsketens te versnellen. Ook zijn fabrikanten begonnen met het eisen van schone productbronnen om terugslag van milieubewuste consumenten en regeringen te voorkomen.

Hier komt het op neer: nikkel voor batterijen blijft een lichtpuntje voor de markt, vooral voor producerende activa zoals de Ramu nikkel-kobaltmijn in Papoea-Nieuw-Guinea, die gedeeltelijk in handen is van het Canadese Nickel 28 Capital Corp. (TSXV: NKL). Dankzij de ongelooflijke groei van de vraag, in combinatie met de trends van schone aanvoer, zekerheid van aanvoer en de energietransitie als geheel, zijn de vooruitzichten voor de nikkelmarkt sterk. Zelfs als de vloed van goedkoop Klasse I nikkel uit Chinese raffinaderijen arriveert, betekenen de unieke kenmerken van de huidige wereldwijde batterijsector dat de markt en de prijzen wel eens robuuster zouden kunnen blijken dan twijfelaars ons willen doen geloven.

Anthony Milewski

Over Anthony Milewski

Anthony Milewski is de CEO van Nickel 28 Capital Corp. (TSXV: NKL). Hij heeft zijn carriere doorgebracht in verschillende aspecten van de mijnindustrie, waaronder als CEO, bedrijfsdirecteur, adviseur, oprichter en investeerder. Hij is met name actief geweest in grondstoffen gerelateerd aan decarbonisatie en de energietransitie, waaronder nikkel, kobalt, koper en koolstofkredieten. Anthony Milewski werkte eerder bij Renaissance Capital en Skadden, Arps, Slate, Meagher & Flom LLP, waar hij zich richtte op advies en transacties in de metaal- & mijnbouw- en olie- & gassector. Hij heeft in Afrika en Rusland gewoond en gewerkt, waaronder een jaar als Fulbright-student, en heeft veel tijd doorgebracht in Centraal-Azie. De heer Milewski heeft een M.A. in Russische en Centraal-Aziatische studies van de Universiteit van Washington en een J.D. van de Universiteit van Washington.